Als je hardloopt, welke kant ga je dan op? Juist: vooruit.

Wanneer je achterover helt met hardlopen, werkt de zwaartekracht je tegen. Het trekt je naar achteren en dat is een gemiste kans. Het kost je bovendien ook onwijs veel extra energie. Daarbij trekt het je lichaam in een een hoek waarbij je ook gegarandeerd op je hiel zult landen waarvan de nadelige gevolgen in voorgaande trainingen zijn besproken.

Een andere situatie is dat je rechtop loopt. “Hé! Moest ik niet juist rechtop lopen?!” vraag je jezelf af? Dan heb je niet goed opgelet: je moet recht gestrekt lopen. Rechtop is in deze context meer dat je in een 90°-hoek, waterpas aan de grond staat. Terug naar die situatie: het zou betekenen dat je jezelf bij iedere stap van de grond afzet (tot hier nog goed) de lucht in duwt (en daar gaat het mis).

Wat je liever hebt is dat je jezelf als het ware kaarsrecht aan de grond nagelt. Beide voeten volledig aan de grond op heupbreedte. Op dat moment leun je (vanuit de enkels) iets naar voren. Dit totdat je net niet omvalt. Nu kun je gebruik maken van de zwaartekracht omdat je bij de afzet jezelf naar voren stuwt. Inherent is dat minder energie verbruik. Gratis snelheid!

Door met deze romphouding te gaan hardlopen verbeter je meteen ook andere aspecten:

• Je voetlanding zal nagenoeg onder het zwaartepunt van je lichaam zijn.
• Je dwingt jezelf automatisch tot een middenvoet landing.

Ook hierbij is de core-stability een must have om dit over langere afstanden goed vol te houden. Behalve dat, is technisch goed lopen ook hersenwerk en komt het neer op oefenen-oefenen-oefenen-oefenen en nog eens oefenen. Rome is ook niet in één dag gebouwd.