Wanneer je achterover helt met hardlopen, werkt de zwaartekracht je tegen. Het trekt je naar achteren en dat is een gemiste kans. Het kost je bovendien ook onwijs veel extra energie. Een andere situatie is dat je rechtop loopt. Rechtop is in deze context dat je in een 90°-hoek, waterpas aan de grond staat.

Vanuit die situatie bekeken: het betekent dat je jezelf bij iedere stap van de grond afzet (tot hier nog goed) en de lucht in duwt (en daar gaat het mis).

Wat je liever hebt is dat je jezelf als het ware kaarsrecht aan de grond nagelt – met beide voeten volledig aan de grond – op heupbreedte. Met het perfecte, rechte en gestrekte lichaam leun je (vanuit de enkels) iets naar voren. Je leunt net zo ver naar voren totdat je nét niet omvalt. Uit reflex zal je lichaam vanzelf een stap naar voren zetten om je op te vangen. Echter, je wil die stap bewust kunnen coördineren en niet vanuit een reflex zodat je gebruik kunt maken van de zwaartekracht. Door gebruik te maken van de zwaartekracht stuw je jezelf naar voren (in plaats van omhoog, de lucht in). Inherent is dat minder energie verbruik.

Core-stability is hierbij een must have om dit over langere afstanden goed vol te houden. Behalve dat, is technisch goed lopen ook hersenwerk en komt het neer op heel veel oefenen. Rome is ook niet in één dag gebouwd.